bochtenwerk

Vanmorgen al om 07.00 uur vertrokken uit San francisco, na eerst te hebben getankt reden we de heuvels in, we volgden een prachtige route door de bossen die na zes miljoen ( zo leek het tenminste) bochten, eindigde in big basin redwoods state park. De weg werd steeds smaller en steeds bochtiger. Het leek de Efteling wel waar we in reden. Hard werken hoor op die trike van ons, de motor rijders waren flink in het voordeel.Geweldig die enorme seqoia bomen daar met enorme doorsnedes en hoogte. Die bomen groeien in een dal waar de vochtige zeewind wel in kan, maar niet meer uit kan. Daardoor kunnen de bomen die weinig sapstroom hebben goed groeien door het vocht wat in het dal blijft hangen. Als er brand uitbreekt gaan de bomen niet dood doordaf ze weinig sapstroom hebben. Na een stop, om de bomen te bekijken vervolgden we onze weg via de kust. Uiteindelijk kwamen we op de pacific coastway uit, die leidde ons met wederom veel bochten langs de kust van de pacific ocean. Ineens stopte Ronald, er waren walvissen voor de kust! Wat een cadeautje zeg, ze waren met een stuk of 10 aan het snacken, waarschijnlijk een school sardientjes aan het verorberen.
We vervolgden onze weg, op een volgend uitkijkpunt met prachtig uitzicht, hoorden we ineens zeehonden blaffen. Diep beneden in het water speelden ze met elkaar. Uiteindelijk weer op pad, na een heerlijk stuk watermeloen te hebben gegeten. Ja Ronald zorgt goed voor ons. We reden richting San Simeon, vlak voor we het motel bereikten was er nog een stop, op het strand lag het vol met zee olifanten, geweldig gewoon, we waren om 18.00 uur in het motel, na een paar biertjes even wat gegeten en nu.... totaly ingestort. Tot morgen.