Bryce Canyon

Vanmorgen om 09.00 uur vertrokken uit Torrey, na een lekker ontbijtje. Het was fris, zo'n 15 graden, we zaten vrij hoog, rond de 1800 meter. Dus jas aan, shawl om en handschoenen aan. Wel een mooie zonnige dag. We reden het stadje uit, de bergen in, richting Dixie Forest. Een prachtige route vol met bochten, de een simpel en de ander spierballenwerk. Onderweg eerst dennenbossen, gaandeweg kwamen er prachtige herfstkleuren tevoorschijn, aspen trees, die groeien in clusters, soort cirkels, erg mooi. We reden hoger en hoger. Onderweg ergens gestopt voor een heerlijke cappuccino met cake, gekregen van Erna want die is jarig vandaag. En verder reden we weer, prachtige bochtige wegen, soms tussen de bomen waar zwarte koeien graasden en soms ineens tussen de weilanden met koeien. Weer hoger en hoger, we reden over the devils backbone, een weg met aan 2 kanten een afgrond, erg mooi allemaal, prachtige uitzichten overal. Regelmatige stops om mooie foto's te maken. We reden richting Bryce Canyon national park. Eerst even broodjes gescoord bij de subway. De familie Ruby kocht in 1883 of zo vele hectares grond, de buurman zei hem je bent in de maling genomen want er zit een enorm gat in je grond. Meneer Ruby bedacht dat dit door meer mensen gezien moest worden, bouwde er een boerderij en verzorgde tochten met paard en wagen naar de Canyon. Uiteindelijk werd de grond voor een groot deel aangekocht door de staat en het werd een national park. Meneer Ruby hield echter de grond er naartoe, hij bouwde er een imperium met hotels etc, de wegen naar het park, winkels etc, alles is van de familie tot op vandaag.
Toen het park in en lekker gepicknickt. Erg mooi park met rotsen die in duizenden jaren zijn uitgesleten, bijzonder mooi allemaal. Na uren in het park te hebben rondgedoold richting Panquitch gereden, we gaan zo weer heerlijk barbequen, verzorgd door Ronald, die zou weer biefstukken halen, mjammie.